ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΑΤΟΜΩΝ Ή ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ

gaios.wordpress.com

.

  Τελευταία βλέπουμε την απόγνωση της κοινωνίας να παίρνει σάρκα και οστά με κάθε μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας. Η ύπαρξη όλων των νέων εργαζομένων που είναι χαμηλά αμειβόμενοι, των νεόφτωχων, των μεταναστών, των ανέργων, των κοινωνικά αποκλεισμένων και  όλων αυτών, που δεν ανήκουν στους λίγους κερδισμένους, παρά  τους  ρυθμούς ανάπτυξης της τελευταίας δεκαετίας, οι οποίοι δεν διαβλέπουν  καμία πιθανότητα ένταξης τους στα μελλοντικά κοινωνικά και οικονομικά δρώμενα, αποτελούν μία βόμβα στα θεμέλια της κοινωνίας. Από την άλλη μεριά γίνεται μία επίθεση για απαξίωση των κοινωνικών δικαιωμάτων και των ηθικών αξιών. Αυτή η ανύπαρκτη προοπτική για τους νέους και η ηθική απαξίωση των πάντων είναι που κάνουν την κοινωνική έκρηξη εντονότερη και κυρίως απρόβλεπτη. Τα νέα θύματα της οικονομικής κρίσης προστίθενται σήμερα στους ήδη απελπισμένους και προσθέτουν εκρηκτικότητα στο μείγμα της εύθραυστης κοινωνικής συνοχής. Τα κοινωνικά προβλήματα, οι ανισότητες και η φτώχεια, η σταδιακή αποδυνάμωση του θεσμού της οικογένειας η έλλειψη ενός αποτελεσματικού δικτύου κοινωνικής προστασίας, οδηγούν σε κατάσταση ανασφάλειας νέα στρώματα του πληθυσμού που παραδοσιακά δεν διέτρεχαν τέτοιο κίνδυνο. Τα ζευγάρια νέων εργαζόμενων με παιδιά, οι νέοι πτυχιούχοι, βλέπουν τα όνειρά τους να μην μπορούν να εκπληρωθούν. Οι νέες ανάγκες και η ικανοποίησή τους υπολείπονται αισθητά των προσδοκιών που καλλιεργεί το σημερινό πρότυπο του άκρατου καταναλωτισμού και της υλικής ευημερίας που διαμορφώνεται καθημερινά από τα MME, ενώ η σχεδόν καταστροφική εικόνα που προβάλλεται από αυτά συμβάλλει στην εδραίωση αυτού του προτύπου. Η έννοια των αναγκών μεταβάλλεται ταχύτατα και τα άπιαστα όνειρα της προηγούμενης πενταετίας γίνονται σήμερα ανάγκες βασικές που η έλλειψή τους δημιουργεί αίσθηση αποστέρησης και αποκλεισμού. Τα νοικοκυριά διατήρησαν τα τελευταία χρόνια, μέσω του δανεισμού, ένα υψηλό επίπεδο κατανάλωσης που τους επέτρεψε να αποφύγουν καταστάσεις φτώχειας πολύ περισσότερο από ό,τι θα τους το επέτρεπε το εισόδημά τους. Τα νεαρά ζευγάρια δεν είναι διατεθειμένα να υποβαθμίσουν το βιοτικό επίπεδο των παιδιών και της οικογένειάς τους εξαιτίας του χαμηλού τους εισοδήματος και αναζητούν, τρόπους, μέσω δανεισμού ή εκποίηση περιουσιακών στοιχείων, ώστε να διατηρήσουν τη δαπάνη τους σε υψηλά επίπεδα, αποφεύγοντας ταυτόχρονα καταστάσεις φτώχειας για τα παιδιά τους. Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης των πολιτών προς τους θεσμούς, την πολιτική και το κράτος, έχει συμβάλει ισχυρά στη δοκιμασία της κοινωνικής συνοχής. H πλειοψηφία των πολιτικών δεν μπορεί να καταλάβει πλέον τη νέα κοινωνική πραγματικότητα. Η δικαιοσύνη αποδίδεται ή δεν αποδίδεται ανάλογα με τις προσδοκίες αυτών που έχουν ταχθεί να την υπερασπίζουν, η αξιοκρατία περνά μέσα από τα πολιτικά γραφεία και οι τίμιοι διώκονται ή μένουν στα αζήτητα. Tο πολιτικό σύστημα δεν αντιλαμβάνεται έγκαιρα τις κοινωνικές αλλαγές και δεν φροντίζει να αλλάξει τίποτα. Ενδιαφέρεται και χειρίζεται τα πράγματα μόνο επικοινωνιακά. Οι ισχυροί ελέγχουν τα πάντα με θεατές ή συνένοχους την κεντρική εξουσία. Οι πολίτες αισθάνονται αδύναμοι και προσπαθούν να επιζήσουν ατομικά. Η κοινωνική συνοχή έχει σπάσει και κανείς δεν μπορεί να βρει συνδετικούς ιστούς για να την ξαναενώσει. Μόνος τρόπος πλέον άμυνας αποτελεί η αυτοοργάνωση των πολιτών μέσα από ανεξάρτητα κινήματα ιδεών και η αξιοποίηση των χιλιάδων πληροφοριών σε γνώση. Μια γνώση η οποία θα έχει επίκεντρο τον άνθρωπο και τις πραγματικές του ανάγκες. Γιατί ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποδείξει ότι δεν αποτελεί πλέον εργαλείο λύσης προβλημάτων, αλλά δημιουργεί καθημερινά νέα προβλήματα που χρειάζονται λύση. Είναι στο χέρι όλων μας αν αυτή η κατάσταση συνεχιστεί ή όχι. Το μέλλον των παιδιών μας εξαρτάται από μας και δεν πρέπει κανείς να αφήσει αυτή την κατάσταση να εδραιωθεί. Ναι στην κοινωνία των πολιτών, όχι σε μια κοινωνία του ατομικού συμφέροντος. Ναι στο αύριο, αξιοποιώντας το σήμερα.